در بخشی از کتاب مهدی موعود علیه ‌السلام می‌خوانیم:

وَعَدَ اللّه‌ُ الَّذینَ امَنوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الاَْرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذِى ارْتَضى لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ اَمْنا یَعْبُدونَنى لایُشْرِکونَ بى شَیْئا وَ مَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذلِکَ فَاُولئِکَ هُمُ الْفاسِقونَ.

همه پیامبران الهى که از طرف خداى متعال در میان بشر مبعوث شده‌اند، براى دو هدف اساسى بوده است. یکى از این دو هدف، برقرارى ارتباط صحیح میان بنده و خالق خودش، میان بنده و خداست، و به تعبیر دیگر منع بشر از پرستش هر موجودى غیر از خالق خودش، که در کلمه طیّبه «لا اِلهَ اِلاَّ اللّه‌ُ» خلاصه مى‌شود. هدف دومى که براى بعثت پیامبران عظام از طرف خداوند متعال هست، برقرارى روابط حسنه و صالحه میان افراد بشر، بعضى با بعضى دیگر، بر اساس عدالت و صلح و صفا و تعاون و احسان و عاطفه و خدمت به یکدیگر است.

قرآن کریم این دو مطلب را به عنوان دو هدف براى انبیا در کمال صراحت ذکر کرده است. راجع به هدف اول، درباره خاتم الانبیاء مى‌فرماید:

یا اَیُّهَا النَّبِىُّ اِنّا اَرْسَلْناکَ شاهِدا وَ مُبَشِّرا وَ نَذیرا. وَ داعِیا اِلَى اللّه‌ِ بِاِذْنِهِ وَ سِراجا مُنیرا.

و درباره هدف دوم مى‌فرماید:

لَقَدْ اَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ اَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ۳٫

مطالعه ی کتاب